1. ku hêdî hêdî dengê pê payîzê tê, dayîkên me destpêka zivistanê dikin.

pincaran li ber tavê pûç dikin, tirşînê hildidin bi kupan, toraqê dikine keşk, wanê ku debar xayî dikin jî gomê û tewlê dibirin sergînan çê dikin û hwd..

ji wan karan da yê xwarinê yek jî masîyên şor e.

masîyên gola wanê da dertên; em dibêjin (bnr: masîyên erdîşê) bi tirkî : inci kefali

wan masîyan tînin dişun, paqîj dikin û rêzeki (cêrgeyekî) masî di kupan da rêz dikin û xwê dikin. dîsa cêrgeyek masî û dîsa xwê...



heta zivistanê ew masî bi xwê da disekine. vê avayî piçikekÎ hindirê xwe va dipije jî.

ku zehv şor bibe çend saet ewil derdixî û dixî nava avê, hinekÎ xwêya xwe dide.

piçike rûn valayê binê tawê dikî û masîyan lê radixî. navbera 5 deqeyan da amade dibe.

bi tendûrê da jî tehma wî zehv xweş dibe. bi nanê tendûrê û (bnr: hevrîşk) ê û bi pîvazê va jî tê xwarin; tehma wî zehv zehv xweş e .

2. xwarina ku min heya niha qet nexwariye ye. lê, "kefal" jî tê de hema bêje hemû cureyên masiyan min xwariye. qet tehma yekê weke ya "kefal" nexweş nîbû. ji xwe, ji ber dasiyên wê, mirov nikare bixwe. bi vî avayî tehma masiyên şor yanê kefal a şor çawaye pir mereq dikim. lê dîsa ditirsim ku hatibe fîşalkirî û tehma wê weke navê wê xweş nîbe.

3. xwarina kû kêfa min jêr tey lê jiber nexweşiyê nekarim buxwim.

4. (bnr: masiyê şoravê)

5. di çanda rûsan da jî ev xwarina heye.
ez di romaneke rûsan da rast pê hatim.
romana gogol a canên mirî da behs dike.